این شعر قالبش غزل است که نوشته میرزا حبیب الله شیرازی شاعر عهد قاجاریه می باشد آرامگاه او در جوار حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در شهر ری می باشد و پریشان به تقلید از گلستان سعدی نوشته است .

معنی بیت اول : کسی نمی داند بهار چه زمانی می آید و ا ین همه زیبایی ها از کجا پدیدار می شود . 

بیت دوم : عقل ها حیران می مانند که از خاک اندوهناک چگونه این همه گل های زیبا می روید .

بیت سوم : چگونه هست که نمی پرسی این همه زیبایی از کجا بوجود آمده است ؟ و چگونه جست و جو نمی کنی که این تصاویر زیبا از کجا ایجاد شده است . 

بیت چهارم : چگونه برق این گونه قاه قاه می خندد ؟  چگونه ابر این گونه زار زار گریه می کند ؟

بیت پنجم : آن نقاش ماهر چه کسی است کل جهان را بدون تقلید از کسی آفریده است ؟

دانش ادبی ابیات 

استفهام انکاری : در تمام ابیات این آرایه وجود دارد و به این معنی هست که سوال برای تاکید است و نیازی به جواب دادن نیست . 

بیت اول : این همه نقش و نگار ( گروه اسمی  : هسته ( نقش ) وابسته پیشین ( این همه ) حرف ربط ( و)  هسته دوم که عطف شده ( نگار ) فصل بهار ( ترکیب اضافی ) پدیدار ( به معنی نمایان ) 

راستی را  ( را ) به معنی ( به ) حرف اضافه  /  از ( حرف اضافه ) کجا ( متمم ) 

بیت دوم : ارایه تشخیص ( عقل را حیرانی نسبت داده است )  نژند( به معنی غمگین ) خاک تاریک ( ترکیب وصفی ) چون ( چگونه )  براید ( فعل پیشوندی )  همه گل های نغز ( گروه اسمی :  هسته ( گل )  وابسته پیشین ( همه ) وابسته پسین ( ها علامت جمع ) گل های ( موصوف ) نغز ( صفت بیانی ) 

بیت سوم : چون ( چرا ) نپرسی ( مضارع اخباری ) کاین ( که این ) تماثیل ( تصویرها ) نجویی ( جست و جو نمی کنی ) کجا شد آشکار ؟ ( منظور خدا وند است ) 

بیت چهارم : آرایه تشخیص ( خندیدن را به برق و و گریه کردن را به ابر نسبت می دهد ) بدین سان  ( اینگونه ) هجر ( دوری ) که ( چه کسی ) زار زار ( کنایه اینکه با اندوه و غم گریه می کند )  

بیت پنجم : صورتگر ماهر ( گروه اسمی : صورت ( هسته ) ماهر ( وابسته پسین  و صفت بیانی ) و یک ترکیب وصفی می باشد / ماهر ( یعنی زبردست ) بی تقلید ( تلمیح دارد به آلله الصمد ) 

این همه صورت  ( گروه اسمی : صورت ( هسته ) این همه ( وابسته پیشین) صفحه هستی ( اضافه تشبهی